Draagmoederschap

Hieronder proberen we in sneltreinvaart, zo duidelijk mogelijk uit te leggen welke vormen van draagmoederschap er zijn in Nederland. De vorm van hoogtechnologisch draagmoederschap is sinds eind 2020 ook toegestaan in Nederland voor twee mannen. Hieronder in het kort de verschillen. We schreven al eerder over hoogtechnologisch draagmoederschap, waarin we het proces in een notendop proberen te beschrijven.

Hoogtechnologisch draagmoederschap
Bij hoogtechnologisch draagmoederschap heb je naast wensvaders te maken met een vrouw die draagmoeder zou willen zijn, maar ook een vrouw die haar eicellen zou willen doneren. Bij HT draagmoederschap is het namelijk zo dat de draagmoeder, niet de genetische moeder is. Zij draagt de baby dankzij de IVF- of ICSI-techniek. Hierbij worden de gedoneerde eicellen bevrucht met de zaadcellen van een van de wensvaders. Dit bevruchten gebeurt in het laboratorium. De embryo’s met de beste kwaliteit worden teruggeplaatst (één per keer).
Dit traject is beperkt mogelijk, maar o.a. bij de kliniek Nij Geertgen in Nederland. Hieraan is een uitgebreid traject verbonden met medische en psychologische intakes waarbij gekeken wordt naar risico’s voor draagmoeder, eiceldonor of wensvaders. Daarna wordt door middel van een juridische procedure vastgelegd wat afspraken zijn tussen alle ‘partijen’. Daarnaast zijn er eisen verbonden aan de draagmoeder en eiceldonor; hierbij kun je denken aan bijvoorbeeld leeftijd, BMI, algemene gezondheid en een voltooid gezin (geen nieuwe kinderwens).
Over het algemeen geldt dat na één poging er een kans van 20-25% op een zwangerschap is. Na drie pogingen is vaak de helft van de paren zwanger. We schreven er eerder al een blog over, waarin we het proces in een notendop proberen te beschrijven.

Laagtechnologisch draagmoederschap
Deze vorm van draagmoederschap is waarbij er naast wensvaders, een vrouw draagmoeder wil zijn en dus het kindje draagt. Bij deze vorm LT draagmoederschap is de draagmoeder ook de genetische moeder. Deze vorm kan eventueel ook zonder kliniek toegepast worden. Belangrijk is hierbij om ook een juridische procedure door te lopen, waarbij afspraken worden vastgesteld met beide ‘partijen’.